วันที่15 ตุลาคม 2568 ดร.เพิก เลิศวังพง รักษาการแทนผู้ว่าการ กยท. เปิดบ้านให้การต้อนรับ Mr.Chau Myaseng, Department of & Commerce จากรัฐอรุณาจัลประเทศ พร้อมผู้แทนจากสถานทูตอินเดียประจำประเทศไทย และกลุ่มผู้ประกอบการจากรัฐอรุณาจัลประเทศ (Arunachal Pradesh) มุ่งสร้างความร่วมมือในการแลกเปลี่ยนพร้อมถ่ายทอดองค์ความรู้ – เทคโนโลยี พัฒนายางพาราต้นน้ำถึงปลายน้ำอย่างครบวงจร

ดร.เพิก กล่าวว่า การต้อนรับคณะผู้แทนจากรัฐอรุณาจัลประเทศ สาธารณรัฐอินเดีย ถือเป็นโอกาสในการร่วมมือแลกเปลี่ยนองค์ความรู้และถ่ายทอดเทคโนโลยีด้านยางพารา นับเป็นก้าวสำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรมยางพาราระหว่าง 2 ประเทศ โดย กยท. ในฐานะองค์กรหลักด้านยางพาราของไทยที่มีองค์ความรู้และประสบการณ์ครอบคลุมตั้งแต่ต้นน้ำถึงปลายน้ำ จึงมุ่งมั่นถ่ายทอดองค์ความรู้ เทคโนโลยีและนวัตกรรมให้แก่คณะผู้แทนจากรัฐอรุณาจัลประเทศ เพื่อเสริมสร้างศักยภาพด้านเทคโนโลยีและการจัดการสวนยางอย่างครบวงจร

โดยเฉพาะการพัฒนาเทคนิคการปลูกและการกรีดยาง ตลอดจนการพัฒนาแปลงกล้ายาง การคัดเลือกพันธุ์ยางต้านทานโรค โดยเฉพาะองค์ความรู้และนวัตกรรมในการจัดการสวนยางและแปรรูปยางที่ไทยทำได้ดี ได้แก่ การเก็บเกี่ยวแบบความถี่ต่ำ (Low-frequency harvesting) เทคโนโลยีการกระตุ้นน้ำยางด้วยสารเอธีฟอน (Ethephon stimulation) การตกตะกอนน้ำยาง การพัฒนาเทคโนโลยีในการตกตะกอนน้ำยาง รวมถึงการจัดการห่วงโซ่การตลาดที่เป็นประโยชน์และเป็นธรรมต่อเกษตรกร โดย กยท. จะนำคณะเยี่ยมชมสวนยางพารา/แปลงปลูกยางพารา ศึกษาการคัดเลือกสายพันธุ์ยางที่แนะนำ เรียนรู้เทคนิคเพาะปลูก การพัฒนาแปลงเพาะกล้ายาง พันธุ์ยางต้านทานโรค เทคนิคการจัดการหลังการเก็บเกี่ยว ตลอดจนการเยี่ยมชมโรงงานแปรรูปยางพารา

“ความร่วมมือในอนาคตระหว่างการยางแห่งประเทศไทย (RAOT) และเกษตรกรชาวสวนยางจากรัฐอรุณาจัลประเทศ (Arunachal Pradesh) จะช่วยให้เกิดการยกระดับอุตสาหกรรมยางพาราผ่านเทคโนโลยีสมัยใหม่ และเป็นก้าวสำคัญสู่ความยั่งยืนในอนาคต”

Mr.Miteh Karna Pertin ประธานผู้ประกอบการจาก Arunachal Pradesh Rubber Growers Association (APRGA) ของประเทศอินเดีย เผยว่า ช่วงปี พ.ศ. 2568–2569 คาดว่าจะมีการพัฒนาพื้นที่ปลูกยางพาราเพิ่มขึ้น 5,000 เฮกตาร์ โดยมีผลผลิตน้ำยางเพิ่มขึ้นจาก 1,185 เมตริกตันในปี 2564 เป็น 2,680 เมตริกตันในปี 2567–2568 และคาดว่าเติบโตอย่างก้าวกระโดดในอนาคต

อย่างไรก็ตาม อุตสาหกรรมยางพาราของรัฐยังเผชิญกับความท้าทายหลายด้าน ได้แก่ ทักษะการกรีดยางไม่ดีพอ ขาดแรงงานที่ได้รับการฝึกอบรม ต้นทุนแรงงานสูง การเก็บน้ำยางที่ไม่ถูกสุขลักษณะขาดแพลตฟอร์มทางการตลาดภายในประเทศ และไม่มีโรงงานแปรรูปในพื้นที่ ตลอดจนระบบโครงสร้างพื้นฐานและโลจิสติกส์ไม่เอื้อต่อการขนส่ง ทั้งนี้ เราไม่ได้พยายามหาคำตอบที่สมบูรณ์แบบสำหรับทุกปัญหา แต่ต้องการแสวงหาความร่วมมือเพื่อพัฒนาอุตสาหกรรมยางพาราให้เติบโตอย่างยั่งยืนในระยะยาว

ที่มา : ฐานเศรษฐกิจ